شاهپور عظیمی سینما را با نگاهی فیلسوفانه می‌دید

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، مراسم یادبود درگذشت شاهپور عظیمی منتقد، مترجم و مدرس سینما بعد از ظهر سه‌شنبه ۷ اسفند با حضور خانواده، دوستان و همکارانش برگزار شد.

مراسم یادبود زنده‌یاد شاهپور عظیمی به همت کمیته فرهنگی انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران با عنوان «حکیم نقد ایران» به میزبانی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی برگزار شد. این جلسه با حضور خانواده زنده‌یاد عظیمی آغاز شد. نخست ویدیویی ساخته آذر مهرابی مستندساز و منتقد روی پرده رفت که شامل تصاویری از مراسم خاکسپاری شاهپور عظیمی بود. پس از آن، مازیار فکری ارشاد با تسلیت درگذشت عظیمی، این جلسه را یادبود و بهانه‌ای برای ادای دین به همکار و دوستی دانست که یادش ماندگار است.

جعفر گودرزی رئیس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی، نخستین سخنران این رویداد بود که با اشاره به برگزاری بزرگداشت برای عظیمی در انجمن منتقدان ابراز خوشحالی کرد که این اتفاق در زمان حیات این منتقد و مدرس سینما رخ داده است.

وی در ادامه یادداشتی را برای حاضران خواند و در بخشی از آن با اشاره به شخصیت عظیمی اشاره کرد: شاهپور عظیمی با نگاهی فیلسوفانه، سینما را نه صرفاً به‌عنوان یک هنر تصویری بلکه به عنوان یک گفتگوی بی‌پایان با جهان پیرامون می‌دید. برای او، هر فیلم یک شعر زنده بود، هر دیالوگ یک سمفونی از احساسات و اندیشه‌ها که باید شنیده و درک می‌شد. او به‌گونه‌ای سینما را معرفی کرد که هر تصویر، نه صرفاً تصویر بود، بلکه آینه‌ای از جهان درونی انسان‌ها، با تمامی تناقضات و رازهایش. آثار او همچون برگ‌های درختی هستند که در گذر زمان نمی‌ریزند، بلکه ریشه‌ها و تنه‌اش همچنان به‌عنوان مرجعی برای تفکر و تحلیل در سینما و ادبیات سینمایی ایران می‌درخشند.

شهرام اشرف ابیانه منتقد سینما که دوره‌ای با عظیمی همکار بوده در یادداشتی به خاطراتش با او اشاره و بیان کرد: اوایل دهه هشتاد، در سینمای رسانه‌ جشنواره‌ فیلم فجر، سینما فلسطین با یکی از منتقدان ماهنامه فیلم، دعوایش شد. شنیدم می‌گفت «چرا هنگام نمایش فیلم توی سالن خندیدی و مسخره‌بازی راه انداختی؟» البته آن فیلم ارزش دعوا نداشت. شاید اگر من هم حس و حالم مثل آن همکار منتقد خوب بود، همین کار را می‌کردم. سینمای برای شاهپور عظیمی مقدس بود. بعد از آن روزها چند سالی او را ندیدم. روزی صدایش را در محل کارم شنیدم. نامه‌ برگشت به کار زده بود. با درخواستش موافقت نکردند. از اتاق بیرون نیامدم بیرون و گفتم تحویل نمی‌گیرد. شاهپور رفت و تا مدت‌ها خبری از او نشد. راهروی اداره برای من تا همیشه سوت و کور ماند.

مازیار فکری ارشاد، سعید قطبی زاده و جواد طوسی در این بخش، به ویژگی‌های اخلاقی و حرفه‌ای این منتقد و مترجم باسابقه پرداختند.

جواد طوسی منتقد سینما به مضمون مورد علاقه خود یعنی رفاقت اشاره کرد و تاکید کرد: شاهپور عظیمی رفیقی صادق بود.

سعید قطبی‌زاده منتقد و مدرس سینما نیز با اشاره به روحیات و خلق و خوی ویژه عظیمی از همسرش تشکر کرد و گفت: زندگی با شاهپور حتماً دشواری‌هایی داشته است. او شیوه و سلوک خاصی داشت، نوعی بی نیازی در اوج خواستن. این نگاه به زندگی احتمالاً برای خانواده او به ویژه همسرش دشوار بوده است. شاهپور بی اعتنا به جاه و مقام بود.

وی در بخش دیگری از این جلسه، در تکمیل صحبت مازیار فکری ارشاد، درباره حکیم بودن شاهپور عظیمی، عنوان کرد: او مانند نوجوانان و جوانان از تکنولوژی سر در می آورد، شیفته ادبیات بود، فیلم می‌دید و بسیار مطالعه می کرد، اینها شخصیت او را چندوجهی کرده بود.

پس از این بخش، سعیده خدابخش روزنامه نگار و خواهرزاده زنده یاد عظیمی به نمایندگی از خانواده، با تشکر از برگزارکنندگان این رویداد، بیان کرد که شاهپور عظیمی مانند پدرش بوده و اولین‌های زندگی‌اش را با او تجربه کرده است و همچنین از حاضران خواست برای او و خانواده اش دعا کنند.

عباس یاری، طهماسب صلح جو، محمد حمیدی مقدم، محسن بیگ آقا، علی رویین‌تن، محمد شکیبی، شهنام صفاجو، مرتضی پایه‌شناس، محمود توسلیان، مسعود سفلایی، عبدالحسین بدرلو، هومن مرادی کرمانی، محدثه واعظی‌پور، سیدمهدی دزفولی و … در این مراسم یادبود حضور داشتند.