نقاش «کودکی»

تهران فرهنگی: «لی‌لا کابوت پری»‌ در سال ۱۸۴۸ میلادی در «بوستون» به دنیا آمد و دوران کودکی بسیار خاطره‌انگیزی داشت. او از همان دوران کودکی به ادبیات، موسیقی و طراحی علاقه داشت. خانواده «لی‌لا»‌ به او اجازه دادند که به کتابخانه‌ها و موزه‌ها دسترسی داشته باشد و دوستانش نیز به او تکینک‌های طراحی را آموختند.

اما زمان گذشت و «لی‌لا» بزرگ شد. او در سال ۱۸۷۴ میلادی با «توماس پری»، مدرس زبان‌شناسی ازدواج کرد. دو سال بعد آن‌ها صاحب دختری به نام «مارگارت»‌ شدند که به نخستین دختری تبدیل شد که در نقاشی‌های «لی‌لا» به تصویر کشیده شد.

چند سال بعد، «لی‌لا»، دخترهایی به نام‌های «ادیث» و «آلیس» را به دنیا آورد. این سه دختر مدل و سوژه اصلی نقاشی‌های او شدند.

«لی‌لا» در نخستین نقاشی خود با عنوان «پرتره یک کودک» با بازی آشکار بین نور و سایه تاثیر احساسی نقاشی را افزایش می‌دهد. ما تقریباً نمی‌توانیم چهره «مارگارت» کوچک را ببینیم، او نیز کاملاً از دید ناظر غافل است. این لحظه‌ای منحصر به فرد از کودکی دختر است که با احساسات نقاش و مادر ثبت شده است.

تقریباً ۱۰ سال پس از خلق نخستین پرتره، «لی‌لا» تحصیلات رسمی خود را در هنر و در بوستون، آغاز کرد و نخستین اثر او  از این دوره، «آغازگر» است. در این نقاشی «مارگارت» بار دیگر مدل مادرش شد.

در سال ۱۸۸۷ میلادی خانواده «کابوت پری» به فرانسه نقل مکان کردند. این نقاش در پاریس به تحصیلاتش ادامه داد و علاوه بر شرکت در کلاس‌ها به طور مداوم از موزه‌ها بازدید می‌کرد. در این زمان بود که او با «کلود مونه»، «کامی پیسارو» و «مری کسات» آشنا و دوست شد. «لی‌لا» به امپرسیونیسم علاقه‌مند شد و این سبک هنری را امتحان کرد.

از آن لحظه به بعد «لی‌لا» در آثارش به طور جدی بر تاثیرات رنگ و نور تمرکز کرد و از این فرصت استفاده کرد تا دخترانش را در باغ‌ها و فضای باز به تصویر بکشد.

تکنیک خودِ «لی‌لا» دستخوش دگرگونی کامل شد. به جای جلوه‌های نوری دراماتیک آثار اولیه‌اش، او اکنون سبک آزادتری را با ضربه‌های قلم‌موی نرم‌تر انتخاب کرد.

با گذشت زمان او مشخصا به یک نقاشی امپرسیونیست تبدیل شد. این را می‌توانیم در پرتره دختر کوچک‌ترش «آلیس» ببینیم.

«لی‌لا» مدت زمانی را در «ژیورنی» گذراند و از «کلود مونه»، نقاش نامدار فرانسوی درباره تکنیک‌های بیشتر امپرسیونیسم آموخت. «مونه» بیشتر پرتره‌ها و نقاشی‌های منظره خود را در «ژیورنی» خلق کرده بود. می‌توانیم تاثیر «ژیورنی» در سبک هنری «لی‌لا» را به وضوح ببینیم: آثار او با استفاده از رنگ سرزنده شدند که نشان‌دهنده غرق شدن این هنرمند در روح امپرسیونیسم است.

خانواده «لی‌لا» بسیار سفر می‌کرد و این مسئله باعث ایجاد تنوع در کارنامه هنری او شد که از جمله آن به تاثیر هنر شرقی می‌توان اشاره کرد؛ چراکه همسر «لی‌لا» به ژاپن دعوت شده بود تا تدریس کند و در این مدت «لی‌لا» تکنیک‌های نقاشی ژاپنی را یاد گرفت. «لی‌لا» البته با وجود چنین تجربیات متنوعی به نقاشی کردن «کودکی» ادامه داد.

«لی‌لا» تا زمان درگذشتش ـ در سال ۱۹۳۲ میلادی ـ و در سن ۸۸ سالگی به نقاشی کردن ادامه داد. او به عنوان یک نقاش فعالیت قابل‌توجهی داشت و تأثیر او برای به رسمیت شناختن امپرسیونیسم در ایالات متحده بسیار مهم بود. او از تمام آموزه‌های هنرمندان دیگر سود برد تا متعاقباً یک سبک منحصر به فرد ایجاد کند.

انتهای پیام