موزه هنرهای معاصر در این ۳ سال چه از سر گذراند؟
تهران فرهنگی: «آینه در آینه ۲»، «رد پا، هایپررئالیسم: از تصویر تا واقعیت، همچنان جاری»، «نمایشگاه کارتون و کاریکاتور منتخب آثار هنرمندان مطرح آمریکای لاتین»، «بر فراز دشت»، «مروری بر آثار برگزیده رضا مافی»، «نقشی بر سنگ»، «بنی‌آدم اعضای یک پیکرند» و حالا «همسفر با آفتاب» و «چشم در چشم» به ترتیب عنوان نمایشگاه‌هایی است که از ۱۸ بهمن ۱۴۰۱ تاکنون در موزه هنرهای معاصر برپا شد.
بهمن ماه ۱۴۰۱ تا ۲۰ فروردین ۱۴۰۲ «آینه در آینه» با عکس‌های قربان خلیلی درباره رویدادهای انقلاب اسلامی برپا شد. این نمایشگاه تا پایانِ فروردین ماه ادامه‌دار بود.
رد پا، از تصویر تا واقعیت و سپس حوزه هنری در موزه هنرهای معاصر
در ادامه هم دوشنبه ـ ١١ اردیبهشت ماه ـ درهای موزه هنری‌های معاصر تهران با افتتاح دو نمایشگاه «رد پا ـ درنگی بر مراوده هنرمند و پیرامون» و «هایپررئالیسم: از تصویر تا واقعیت» به روی بازدیدکننگان باز شد. «هایپررئالیسم: از تصویر تا واقعیت» با ۳۳ اثر مروری بر آثار پست مدرن گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران بود و نمایشگاه «رد پا ـ درنگی بر مراوده هنرمند و پیرامون» ۵۴ اثر ایرانی و ۲۹ اثر خارجی گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران را به نمایش گذاشت. این نمایشگاه هم به واسطه نمایش آثار گنجینه تقریبا توجه مورد توجه قرار گرفت.
گفتنی است که کیوریتور «هایپررئالیسم: از تصویر تا واقعیت» نیز جمال عرب‌زاده بود که حالا نمایشگاه «چشم در چشم» را کیوریت کرده است. این نمایشگاه هم مانند نمایشگاه فعلی موزه، بازنمایش آثار گنجینه در قالبی پژوهشی بود.
بیشتر بخوانید
گفت‌وگو با کیوریتور «چشم در چشم»
«همچنان جاری» نمایشگاه بعدی موزه هنرهای معاصر بود. این نمایشگاه ۲۸ تیر تا ۲۲ شهریور ۱۴۰۲ برپا شد و مروری بر بازتاب جریان عاشورا در هنرهای تجسمی معاصر ایران داشت. «همچنان جاری» با آغاز ماه محرم در موزه هنرهای معاصر تهران افتتاح شد. این نمایشگاه منتخبی از آثار گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران و حوزه هنری بود.
همکاری موزه هنرهای معاصر و حوزه هنری ادامه‌دار شد. ۱۱ آبان تا ۳ دی ۱۴۰۲ نمایشگاه کارتون و کاریکاتور منتخب آثار هنرمندان «آمریکای لاتین» افتتاح شد. این نمایشگاه به دبیری سید مسعود شجاعی طباطبایی، دربرگیرنده آثار هنرمندان از کشورهای منطقه آمریکای لاتین بود و با همکاری حوزه هنری به نمایش درآمد.
سپس موزه هنرهای معاصر بار دیگر با «بر فراز دشت» تا حدی قد برافراشت. کیوریتور این مجموعه مسیحا ربیعی بود و با منتخبی از آثار گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران که رویکردی طبیعت‌گرایانه داشتند برپا شد. این نمایشگاه ۱۹ اسفند ۱۴۰۲ افتتاح شد تا ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۳ ادامه داشت.
مروری بر آثار برگزیده رضا مافی نیز نمایشگاه دیگری بود که ۲۵ اردیبهشت تا ۱ خرداد ۱۴۰۳ در موزه برپا بود. این نمایشگاه بر اساس پژوهش‌های نمایشگاه گردانش ـ محبوبه کاظمی ـ از میان متون و مطالب موجود از هنرمند انجام شده بود.
«نقشی بر سنگ» نمایشگاه بعدی موزه هنرهای معاصر بود. این نمایشگاه ۱۹ تیر تا ۱۸ شهریور ۱۴۰۳ با آثار هنرمندان ایرانی، فلسطینی و … با موضوع فلسطین برپا شد. این نمایشگاه نیز با آثاری از گنجینه حوزه هنری، موزه هنرهای معاصر تهران، موسسه فرهنگی و هنری صبا، بنیاد فرهنگی روایت فتح و مجموعه شخصی، به نمایشگاه گردانی محمدرضا وحیدزاده به نمایش گذاشته شد.
«بنی‌آدم اعضای یک پیکرند» نیز نمایشگاه گروهی از بازنمایش آثار ایران در دوسالانه هنر ونیز بود که از ۱۵ مهر در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد. حوزه هنری هم با پاویون ایران در ونیز همکاری داشت و عمده آثار، در حوزه نقاشی و از یک سبک خاص بود.
پس از این چند نمایشگاه که البته اغلب با استقبال چشمگیر همراه نشدند، دو نمایشگاه «همسفر با آفتاب» از آثار فرخ شایسته ـ به کیوریتوری رضا دبیری‌نژاد ـ و «چشم در چشم» ـ به کیوریتوری جمال عرب زاده ـ از ۱۵ مهر در موزه هنرهای معاصر تهران برپا شد.
در این روزها نمایشگاه‌های فعلی موزه با استقبال چشمگیر روبه‌رو شده است و بازدیدکنندگان برای دیدنِ نمایشگاه به دنبال ساعات خلوت‌تر هستند. اساتید همراه با دانشجویان برای بازدید از آثار و مطالعه و پژوهش در رمپ موزه که آن هم دلتنگ بازدیدکنندگان بود، گذر می‌کنند.
در این زمینه بیشتر بخوانید
نمایشگاه پرمخاطب موزه هنرهای معاصر تمدید شد
ونگوگ و پیکاسو برای موزه هنرهای معاصر وساطت کردند
حالا دوباره به واسطه برگزاری نمایشگاه «چشم در چشم» و بیرون آمدن آثار از گنجینه، موزه هنرهای معاصر با استقبال و حضور جوانان هنرمند و قشر حرفه‌ای هنر روبه‌رو شده است. آن‌هایی که در ماه‌های گذشته موزه را از یاد برده بودند، چشم در چشمِ پرتره‌های هنرمندان معروف جهان می‌شوند و به واسطه بیکن، لوترک، پیکاسو، ونگوگ، وارهول، جاکومتی و … با موزه هنرهای معاصر آشتی می‌کنند.
تیرگی در روابط بخش حرفه‌ای هنرمندان با بدنه دولتی البته محدود به موزه هنرهای معاصر تهران نیست و الگوی این رابطه در سال‌های گذشته در جشنواره‌های تجسمی نیز دیده می‌شود. با این حال استقبال از نمایشگاه موزه هنرهای معاصر تهران نشان داد که این جامعه نه به دنبال بهانه‌ای برای خدشه‌دار کردنِ رابطه که حقیقتا به دنبال آثار درخور است و فارغ از آنچه که ارائه می‌شود، سلیقه خود را محفوظ می‌دارد و احتمالا جزء جزء موزه هنرهای معاصر نیز امیدوار است که ردپای بخش حرفه‌ای هنر از موزه هنرهای معاصر پاک نشود.
انتهای پیام
