شعر فارسی در هند جایگاه ویژه‌ای دارد؛ رونمایی ۲۰ نسخه خطی میرتقی میر
تهران فرهنگی: نمایشگاهی از نسخ خطی فارسی و اردو میر تقی میر شاعر هندی که به دو زبان فارسی و اردو شعر می‌سرود، با همکاری مرکز بین‌المللی میکروفیلم نور و انجمن ترقی اردو در محل این انجمن در دهلی برگزار شد.
در این نمایشگاه، بیست نسخه خطی از آثار این شاعر برجسته به نمایش گذاشته و از ویژه‌نامه‌ای با موضوع بررسی آثار فارسی و اردوی میر تقی میر رونمایی شد.
در مراسم افتتاحیه این نمایشگاه ایرج الهی سفیر جمهوری اسلامی ایران در هند، سلمان خورشید وزیر اسبق امور خارجه هند، پروفسور شریف حسین قاسمی استاد زبان فارسی در هند، عطر فاروقی پروفسور اختر الواسع و فریدالدین فرید عصر رایزن فرهنگی ایران در هند حضور داشتند.
پس از افتتاح این نمایشگاه نشست علمی با موضوع بررسی آثار و جایگاه ادبی میر تقی با حضور اساتید حاضر در جلسه برگزار شد. ایرج الهی، سفیر جمهوری اسلامی ایران در این مراسم گفت: میر تقی میر با الهام از فرهنگ و تمدن ایران، ادبیات اردو را به اوج رساند. آثار او نمایانگر پیوند عمیق تمدنی ایران و هند و بازتاب‌دهنده روح انسانی و احساسات لطیف است.
پروفسور شریف حسین قاسمی پروفسور اخلاق آهن در سخنرانی خود به مهاجرت میر تقی میر به دهلی اشاره کرد و این شهر را نقطه عطفی در زندگی و آثار او دانست.
وی افزود: شعر فارسی، با وجود تحولات تاریخی، همچنان در هند جایگاه ویژه‌ای دارد.
پروفسور اختر الواسع نیز با اشاره به روابط دیرینه فرهنگی ایران و هند گفت: پیوند زبان‌های فارسی و اردو نمادی از روابط تمدنی دو ملت است که در آثار شاعرانی همچون میر به اوج رسیده است.
سلمان خورشید، وزیر اسبق امور خارجه هند، این رویداد را الگویی برجسته از فعالیت‌های فرهنگی دانست و گفت: این برنامه نه تنها گامی در جهت حفظ میراث ادبی است، بلکه فرصتی برای نسل جدید است تا با میراث عظیم ادبی ایران و هند آشنا شوند.
فریدالدین فرید عصر، رایزن فرهنگی ایران در هند در جلسه ضمن قدردانی از برگزارکنندگان این مراسم ادبی و علمی، به عناصر شعری میر تقی میر پرداخت و گفت: مفهوم درد در آثار صوفیانه با تعریف درد در کشورهای مدرن اروپا کاملاً متفاوت است.
وی در ادامه ابیاتی از میر تقی میر را قرائت کرد و در خصوص اهمیت تصحیح، ویرایش و نشر مجدد این آثار سخن گفت.
میر تقی میر، که به «خدای سخن» شهرت یافته است، در سال ۱۷۲۳ میلادی در شهر آگرا به دنیا آمد. وی مدتی در دهلی اقامت داشت و سپس به دربار حاکمان اود نقل مکان کرد. در دربار نواب آصف‌الدوله، به‌عنوان ملک‌الشعرا اشعاری می‌سرود و به جایگاهی ویژه دست یافت. این شاعر هندی تبار علاوه بر اشعار عاشقانه، مرثیه‌سرای برجسته‌ای نیز بود و در رابطه با واقعه عاشورا و مقام والای حضرت امام حسین (ع)، مرثیه‌های متعددی سروده است.
