حذف شده در سایه تغییرات بی‌اساس: روز اصفهان در کجا گم شده است؟
خبرگزاری مهر – گروه استانها – کورش دیباج: اصفهان، با تاریخچه‌ای غنی در هنر، فرهنگ و معماری، به عنوان یک پایتخت فرهنگی شناخته می‌شود. یکم آذرماه، به عنوان روز اصفهان، با هدف بزرگداشت این شهر تاریخی در سال ۱۳۸۴ در تقویم رسمی ایران ثبت شد. این روز به پاس تاریخچه بی‌نظیر اصفهان و نماد فرهنگی برج قوس (آذر) که بر کاشی‌های بازار قیصریه به تصویر کشیده شده، انتخاب شد. اما امروز این روز، در سایه بی‌توجهی‌ها و حتی تغییرات غیرقانونی قرار گرفته است.
بی‌توجهی‌ها و تغییرات بی‌دلیل
چه اتفاقی افتاده که ۱ آذر، روز اصفهان، به جای تبدیل شدن به روزی برای جشن و گرامیداشت فرهنگ و تاریخ این شهر، به یک تاریخ بی‌اثر و بی‌رمق تبدیل شده است؟ در این میان، بی‌توجهی نهادها، سازمان‌ها و حتی شهرداری اصفهان خود را در انتخاب و بزرگداشت این روز نشان می‌دهد. در اقدامی جنجالی، شهرداری اصفهان حتی ۳ اردیبهشت را به عنوان روز اصفهان پیشنهاد کرده است. این تغییر نه تنها اعتبار تاریخی این روز را زیر سوال میبرد، بلکه نمادهای فرهنگی و هویتی این شهر را به حاشیه می‌راند. آیا تغییر تاریخ این روز، به معنای انکار هویت واقعی اصفهان نیست؟
کمبود برنامه‌های جامع فرهنگی
اگر به بررسی برنامه‌های این روز بپردازیم، هیچ‌گونه اقدام مؤثر و جدی برای گرامیداشت یکم آذر دیده نمی‌شود. هیچ برنامه فرهنگی، هنری یا هنری خاصی برای این روز تدارک دیده نمی‌شود، تا جایی که حتی برخی از اهالی فرهنگ و هنر نیز نسبت به این روز بی‌توجه‌اند. چگونه می‌توان از شهر بزرگی مثل اصفهان انتظار داشت که به عنوان «پایتخت فرهنگی» کشور، برای روز خودش هیچ برنامه‌ریزی ویژه‌ای نداشته باشد؟
نگاهی به نماد اصفهان و اهمیت آن
یکی از بزرگ‌ترین آسیب‌های این روز، فراموشی نماد فرهنگی آن است. نگاره برج قوس (آذر)، که به‌عنوان نماد اصفهان شناخته می‌شود، نمایانگر هویت فرهنگی این شهر است. این نگاره در تاریخچه‌ی آن و بر روی کاشی‌های بازار قیصریه به تصویر کشیده شده است. چرا باید چنین نمادی که به صورت تاریخی به این شهر تعلق دارد، نادیده گرفته شود؟ چرا به جای ارج نهادن به این نماد و استفاده از آن در جشن‌ها و برنامه‌های فرهنگی، به راحتی از آن می‌گذریم؟
اصفهان باید برای این روز انقلاب فرهنگی کند
اصفهان، با تاریخ و فرهنگ غنی‌اش، باید از یکم آذرماه به عنوان فرصتی برای تحول فرهنگی و هنری استفاده کند. روز اصفهان نباید تنها یک تاریخ رسمی در تقویم باقی بماند، بلکه باید به یک روز ملی و نمادی از فرهنگ، هنر و تاریخ اصفهان تبدیل شود. اما برای این منظور، نیازمند بازبینی جدی در نگرش‌های موجود و همچنین تأسیس برنامه‌های جامع فرهنگی و هنری هستیم. این روز باید به محلی برای جشن گرفتن اصفهان و بازشناسی هویت فرهنگی آن تبدیل شود.
روز اصفهان، نه تنها باید فرصتی برای بزرگداشت این شهر باشد، بلکه باید به یک نماد ملی تبدیل شود. اصفهان می‌تواند از این روز به عنوان سکوی پرتابی برای معرفی هنر، فرهنگ و تاریخ خود به ایران و جهان استفاده کند. این روز باید دستاوردهای فرهنگی و هنری این شهر را در کانون توجه قرار دهد، نه اینکه در سایه فراموشی باقی بماند. از همین رو، باید برای احیای این روز تلاش کرد و از هر فرصتی برای بازشناسی هویت اصفهان استفاده کرد.
