احوالپرسی از هنرمندی که به رشت مهاجرت کرده
او اما حالا دیگر مانند قبل شور و شوق تئاتر را ندارد و بیشتر علاقه‌مند است تا به کارهای صنایع دستی و ساخت فیلم بپردازد.
رییسی در گفتگوی کوتاهی با ایسنا از زندگی در رشت می‌گوید و از برنامه‌های و ایده‌هایی که برای آینده دارد.
او درباره وضعیت تئاتر در رشت توضیح می‌دهد: شرایط تئاتر در رشت هم مانند تهران است. تعدادی از هنرمندان دست از کار کشیده‌اند. این روزها بیشتر، بچه‌های جوان کار می‌کنند که با سختی بسیار همراه است چون در رشت هم اجاره سالن‌های تئاتر مانند تهران بالاست و تئاتر رسما به هنری گران و لوکس تبدیل شده است.
رییسی که در تئاتر تجربه کارگردانی، عروسک‌گردانی، بازیگری و کارهای پژوهشی را دارد، ادامه می‌دهد: فعلا برای تئاتر برنامه‌ای ندارم. بچه‌های تئاتر رشت البته خیلی لطف دارند و در نشست‌ها و برنامه‌ها دعوتم می‌کنند. کنار آنان هستم ولی فعلا حس و حال کار تئاتر ندارم.
او که در دوران کرونا نخستین فیلم مستند خود را با نام «ساکنین طبقه بالای لاله‌زار» ساخت، همچنان علاقه‌مند به ساخت فیلم است و در این باره می‌گوید: سال 99 فیلم اولم را که مستندی با نام «ساکنین طبقه بالای لاله‌زار» بود، ساختم که در جشنواره‌های سینما حقیقت، فجر و جشنواره رشد اکران شد و خوشبختانه بازتاب خوبی هم داشت. حالا هم در صدد هستم دومین فیلمم را بسازم که یک فیلم کوتاه داستانی است و فضایی ماورایی و سورئال دارد. دلم می‌خواهد این فیلم را در یکی از روستاهای اطراف رشت بسازم.
او به جز این مشغولیت دیگری هم دارد؛ کار بر صنایع دستی که به گفته خودش، دومین علاقه‌اش به شمار می‌آید.
رییسی در این باره نیز می‌گوید: صنایع دستی، دومین علاقه‌ام در زندگی است، کاری است که برایم آرامش می‌آورد و امیدوارم با همراهی همکارانم بتوانیم تا پایان سال یک رویداد صنایع دستی در رشت برپا کنیم. فعلا روزگار من این گونه می‌گذرد.
انتهای پیام
